Τί σημαίνει για σένα συνειδητές γιορτές;
Καθώς διαλογίζομαι (sic) μέχρι να μου εμφανιστεί η καλύτερη απάντηση
σκέφτομαι μια καλή μου φίλη, της οποίας το post διάβαζα πρόσφατα στο
instagram, και τι σημαίνει το να πάρουμε τις γιορτές αυτές με το μαλακό, πιο
αργά. Συνειδητά. Και μετά θυμήθηκα ότι διάβασα ένα διαφορετικό post για τις
οικογενειακές μαζώξεις, και μετά ένα ακόμη για τον οικολογικό τρόπο να
προετοιμάζεις και να επιλέγεις δώρα για τους αγαπημένους σου.
Και χαλάλι που πήγε άπατος ο διαλογισμός, αλλά σκέφτομαι ότι να, αυτός
είναι πράγματι ο καιρός της αλλαγής. Μου φαίνεται σαν να επιστρέφουμε και
να συζητάμε όλο και πιο “ανοιχτά” γύρω από τα σημαντικά και τα απλά: πώς
μπορούμε να ζούμε πιο ελεύθερα και αληθινά. Και κατ’ επέκταση πώς
μπορούμε να περάσουμε και αυτήν, την περίοδο των εορτών, με περισσότερο
σεβασμό και ευθυγράμμιση με τον εαυτό μας και τους άλλους.
Φυσικά από όλα αυτά δεν θα λείψουν οι συζητήσεις και οι κουβέντες
που ενδεχομένως να γίνονται καλοπροαίρετα αλλά ταυτόχρονα κουβαλάνε
μαζί τους και μια δόση κριτικής. Εκτός κι αν έχουμε καταφέρει να κατοικούμε
στη μέση ενός μικρού νησιού, στο κέντρο ενός ποταμού, δύσκολα θα
αποφύγουμε να ακούσουμε τη γνώμη των άλλων, συχνά των πολύ δικών μας
ανθρώπων, για τις επιλογές μας. Τι φαγητό θα βάλουμε στο τραπέζι ή στο
πιάτο μας και πόσο (ακούς γιαγιά;), με ποιους θα συναντηθούμε και γιατί, τι
δώρα πήραμε και γιατί αντ΄ αυτού δεν πήραμε αυτό στον άλλον, το πώς θα
επιλέξουμε -τελωσπάντων- να περάσουμε αυτές τις μέρες.
Πολλές φορές ο διάλογος αυτός έχει εσωτερικευτεί και εκτυλίσσεται εξ
ολοκλήρου μέσα μας.
Πώς θα ήταν, λοιπόν, αν δοκιμάζαμε να δώσουμε πραγματικά ένα ταιμ
άουτ στον εαυτό μας; Αν αναγνωρίζαμε για φέτος όλη τη διαδρομή που
κάναμε και που κουβαλάει για τον καθένα μας αυτή η χρονιά; Και αν
επιλέγαμε λίγα, ουσιαστικά ή αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε μέσα μας;
Τα απλά.
Αρκεί λίγος χρόνος, λίγη σιωπή και ενεργητική ακοή για να ρωτήσουμε
τι χρειαζόμαστε πραγματικά… Και ίσως εκεί να αναδυθεί και η απάντηση.
Με ποιους φίλους και ανθρώπους θέλουμε πραγματικά να συναντηθούμε και
για πόσο. Πόσο φαγητό χρειαζόμαστε και τι είδους. Δώρα που γίνονται με
νόημα για εσένα που τα προσφέρεις, από εταιρίες που ευθυγραμμίζονται με
τις ηθικές σου αρχές ή που προέρχονται από μικρές επιχειρήσεις.
Συνειδητές γιορτές, συνειδητοποιώ (χα ορίστε! ο διαλογισμός δούλεψε
περίφημα) είναι το να παίρνουμε λίγο χρόνο. Μέσα στη σβελτάδα και τις
πολλές υποχρεώσεις. Ίσως και στο κέντρο του ποταμού. Και να διαλέγουμε
αυτά που πραγματικά αξίζουν το χρόνο, την ενέργεια, την αγάπη μας. Και να
τα χαρίζουμε από αυτό ακριβώς το σημείο.
